من و تو
یک روز...
دست در دست کسانی که دوستشان داریم..
نوشتم نامه ای با برگ انگور
جدا گشتم دو سال از خانه ام دور
میخوام یک نفس تا مرگ برم
چشمهامو ببندم و قید همه چیو
بزنم.
دوست دارم وقتی چشمهامو باز میکنم
دیگه بلد نباشم نفس بکشم
دیگه یادم رفته باشه چی بودم
هستم
دیگه خستگی از تموم تنم بیرون بره
دیگه بلد نباشم اشک بریزم
دیگه بلد نباشم سکوت کنم
دیگه بلد نباشم بغض کنم
دیگه یادم نیفته که چقدر تنهام
دیگه
خدایا اجازه هست
حالم از دنیات به هم بخوره...؟؟؟
به سلامتی من...منی که با سن کمم،همه کثافت کاری های دنیا رو دیدم...
منی که تو اوج ناراحتی لبخند زدم و گفتم خوبم...
آره من،منی که از دوستام زیاد ضربه خوردم..
منی که تو دنیای مجازی و واقعی،کلی دوست دارم
اما...کسی نخواست پیشم وایسته،من که خیلیارو آروم کردم،
اما هیچوقت ناراحتیمو بروز ندادم...
و اگر بروز دادم کسی آرومم نکرد....
آره من......
بگم به سلامتی؟؟؟؟؟
هه سلامتی چی؟؟؟؟
سلامتی روزگار که پیرم کرد !!!!
سلامتی زندگی که هیچ جوره با من راه نیومد!!!!
سلامتیه دل بزرگ که شکسته و هزار تیکه شده!!!!
سلامتی چشام که یکیش اشکه و یکیش خون!!!!
سلامتی دستم که نمک نداره!!!!
سلامتی ادمای اطرافم که هیچ کدومشون منو دوس ندارن!!!!
سلامتی چی اخه؟؟؟؟
بگم سلامتی چی؟؟؟؟؟؟
به سلااااامتی قبرم که با همه
بدبختیم بالاخره یه روز تموم وجودمو تو اغوشش میگیره
